Еднаш, една ќерка се пожалила на татко ѝ дека нејзиниот живот е мизерен и дека не знаела како да го поправи тоа. Таа беше уморна од борби и страдања. Се чинеше, кога еден проблем беше решен, наскоро следеше уште еден.
Нејзиниот татко, готвач, ја однел во кујната. Тој исполнил три садови со вода и ги ставил да се грее водата. Откако водата во трите садови почна да врие, тој поставил компири во еден сад, јајца во вториот сад и зрна кафе во третиот сад.
По дваесет минути ги зел компирите од садот и ги ставил во чинија. Ги извадил варените јајца и тие ги ставил во чинија. Потоа кафето го турил во чаша. Се свртел кон ќерката и ја прашал: “Ќерка, што гледаш?” “Компири, јајца и кафе”, набрзина одговорила ќерката.
“Погледни поблиску и допри ги компирите” и рече таткото. Ќерката ги допре и истакна дека тие се меки. Потоа ја замоли да го земе јајцето и да го скрши. По извлекувањето на лушпата, таа го набљудуваше тврдото варено јајце. Конечно, ја замоли да го голтне малце од кафето…
Татко, што значи тоа? “, Прашала таа. Таткото и објаснил дека компирите, јајцата и зрната кафе се соочуваат со истата неволја а тоа е врелата вода. Сепак, секој реагираше поинаку.
Компирот беше силен, тежок и неуморен, но во вода што врие стана мек и слаб.Јајцето беше кревко, со тенка надворешна лушпа која го заштитуваше внатрешен простор кој беше течен, се додека не се стави во вриената вода. Потоа внатрешноста на јајцето стана тешка.
Сепак, зрната од кафето беа единствени. Откако биле изложени на врела вода, тие ја сменија водата и создале нешто ново. “Што си ти?”, ја прашал неговата ќерка. “Кога катастрофата ќе чука на вашата врата, како реагираш? Дали си компир, јајце или кафе? “…